Pewnie już mówiłam to nie raz, ale jestem ogromną fanką Katarzyny Bereniki Miszczuk, a jej książki, to wręcz pochłaniam, choć niestety, jeszcze nie wszystkie przeczytałam. Mam za sobą Kwiat Paproci i serię o Wiktorii Biankowskiej, natomiast Obsesję, choć nie do końca wpasowującą się w moje gusta czytelnicze, chciałam przeczytać, odkąd tylko usłyszałam o premierze. Ostatnio wpadła mi w ręce ta powieść i już nie czekałam, a pochłonęłam ją za jednym zamachem, a potem od razu zabrałam się za część drugą, bo nie mogłam wytrzymać i odnalazłam pdfa w otchłaniach internetu.
Lodowy Ogień autorstwa Kai Meyer, wydawnictwa Nasza Księgarnia, to książka, która wpadła w moje ręce zupełnym przypadkiem, gdyż podsunęła mi ją przyjaciółka i jest z poza mojej niekończącej się listy czytelniczej. Na pierwszy rzut oka, wydaje się z intrygującą fabułą, aczkolwiek miejsce akcji nie bardzo wpasowuje się w moje gusta czytelnicze. Ten mankament jednak mnie nie zraził i szybko zabrałam się za czytanie!
Akcja dzieje się w Sankt Petersburgu pod koniec XIX wieku, w prestiżowym hotelu Aurora. Przyznaję się, że na samym początku powieść mnie nie porwała i po kilkunastu stronach ją zostawiłam "na później". Wiedziałam jednak, że ją przeczytam i się zawzięłam, aby móc to zrobić. Gdy przebrnęłam przez pierwsze sto stron, akcja zaczęła się zagęszczać i było coraz bardziej ciekawie!
Od jakiegoś czasu jestem zafascynowana nowożytnym Imperium Osmańskim i uwielbiam książki w tych klimatach, a widząc tytuł Setna Królowa i tylko pobieżnie zerkając na opis książki, uznałam, że powieść będzie utrzymywała się właśnie w takich klimatach, bo przecież setna żona, więc harem i te sprawy. Nawet nie wczytywałam się dokładnie w treść na okładce, a brałam w ciemno. Teraz widzę, że to błąd, ponieważ historia opisana przez Emily R. King jest w nieco innych realiach, a ja nie dostałam tego, co zakładałam, że dostanę, ale zdecydowanie nie jestem zawiedziona.
Tylko żywi mogą umrzeć autorstwa D.B. Foryś, to pierwszy tom cyklu Tessa Brown. Książka rzuciła mi się w oczy zupełnym przypadkiem. Bardzo lubię także fantasy, ale raczej historie o demonach, to jednak nie mój klimat i przeczytałam w tej tematyce bodajże tylko jedną serię [o Wiktorii Biankowskiej od Miszczuk]. Choć tamta mi się podobała, to jednak raczej unikam takich historii, a jednak opis sprawił, że postanowiłam sięgnąć po tą powieść. Już tłumaczę, co i jak, aczkolwiek w tej recenzji mogą pojawić się spojlery!
Piękne Złamane Serca autorstwa Sary Barnard, wydawnictwa Insignis to książka, która przypadkiem wpadła mi w oko i bez bicia się przyznaję, że pierwsze co, to zauroczyła mnie okładką i z tego względu pochwyciłam ją w ręce. Więcej grzechów nie pamiętam i niestety nie żałuje, bo spójrzcie tylko, jaka ona jest śliczna! Uwielbiam ten odcień zieleni, no i te złoto, te piękne, mieniące się złoto.
Piękne Złamane Serca to powieść o przyjaźni, a konkretnie o dziewczyńskiej przyjaźni bez (uwaga!) romansu nawet gdzieś tam w dalszym tle. Zdziwiłam się po przeczytaniu, ponieważ w niemal wszystkich książkach mamy jakiś romans, jak nie na pierwszym planie to na drugim, trzecim, czy nawet czwartym, ale nie tu. Jasne były tam wzmianki, że któraś z dziewcząt z kimś się spotkała, ale było tego tak niewiele, że śmiało mogę powiedzieć, iż powieść była tego wątku pozbawiona.
Nigdy nie słyszałam o tej książce, aż ostatnio koleżanka z pracy zaczęła opowiadać mi o świetnym serialu, który właśnie oglądała i poprosiła mnie, abym pomogła jej znaleźć jeden z odcinków, którego ona sama nie zdołała odnaleźć. Zaczęłam więc przeszukiwania internetu, a potem wpadłam na trop powieści i zaczęłam ją czytać jeszcze tego samego dnia, bo wydała mi się niesamowicie intrygująca. Mowa tu oczywiście o niesamowitej Opowieści Podręcznej.
Subskrybuj:
Posty (Atom)