Żyjemy w czasach, w których ludzie coraz częściej przewidują zagłady Ziemi i końce świata. Jak mogłaby wyglądać nasza planeta, po tym, gdyby cała spłonęła?
Pył Ziemi to kolejna pozycja, którą mogłam przeczytać dzięki portalowi czytampierwszy.pl . Długo zastanawiałam się, co zamówić, bo wybór był naprawdę trudny. Zazwyczaj najpierw patrzę na okładkę – te piękniejsze oczywiście zwracają większą uwagę. Muszę jednak szczerze przyznać, że dzieło Rafała Cichowskiego nie jest wybitnie oprawione, jednak dałam mu szansę i zamówiłam je. Byłam ciekawa, jak autor wyobraża sobie koniec życia Ziemi. Wizja technologii, która mimo klęski planety, pozwoli ludziom nadal żyć, bardzo zainteresowała mnie.
Nie mogłam doczekać się, aż sięgnę po egzemplarz, jednak, mimo że zaczęłam czytać z wielkim zapałem, straciłam po chwili chęć. Trochę zawiodłam się.
Gdzieś w okolicach dwusetnego roku podróży na Yggdrasil udało się dopracować system wspomagający obieg składników odżywczych i kompletnie uniezależnić ciało ludzkie od przyjmowania pokarmu. Wystarczyło zainstalować moduł sterujący w mózgu i lekko stuningować wątrobę i trzustkę, by człowiek zaczął sam produkować niezbędne mu do życia elementy.
Na 31 Korytarzy autorstwa Agaty Rybki natknęłam się jakiś czas temu na powiatowej stronie, gdzie udostępniono artykuł o jej książce. Zachęcona faktem, że to dzieło lokalnej pisarki (strasznie mnie ciągnie do literatury, którą tworzą osoby z moich okolic, choć Gołkowskiego muszę jeszcze ponadrabiać xD) i właściwie zaskoczona tym, że dowiedziałam się o tej książce tak późno, bo o dziwo nie przewinęła mi się nigdzie na instagramie, gdzie znajduję mnóstwo książek, które chcę przeczytać od razu musiałam ogarnąć o czym jest, a tutaj pojawia się jeden z moich ulubionych motywów literackich, czyli romans nauczyciel x uczeń, ja przepadłam, a ona zaczęła za mną chodzić. Tak, dobrze przeczytaliście; książka zaczęła za mną chodzić.Wszędzie.
Jestem świeżo po kolejnej lekturze, czyli właśnie pochłonęłam książkę, o jakże uroczym tytule;
